ฟ้าขาวโพลน หมอกลงหนา
หาเส้นขอบฟ้าไม่เจอ
วันนี้เมฆลงมาเยี่ยม หรือพื้นดินชูตัวขึ้นไปทักทาย ไม่แน่ใจ
ที่แน่ใจคือเมฆกับพื้นอยู่ระดับเดียวกัน
ที่แน่ใจคือเมื่อเมฆกับพื้นอยู่ระดับเดียวกัน จะหาเส้นขอบฟ้าไม่เจอ
แน่ใจอีกอย่าง
หญ้าจะขาวโพลน
ทุ่งหญ้าจะขาวโพลน
ไปด้วยน้ำแข็ง
คล้ายเกล็ดเมฆ
คล้ายได้ยินเสียงกระซิบจากเมฆ
“หนาวแล้วนะ อยู่ใกล้กันเข้าไว้”
เมฆพูดกับหญ้า? อาจจะ
12/12/12
โลก
อุณหภูมิติดลบทำเอาน้ำค้างบนยอดหญ้าแข็งตัว
ทำเอาสีเขียวของทุ่งหญ้าจืดลง
เดินแล้วมีเสียงกรุบกริบ
คล้ายเดินบนน้ำแข็งไส
พลันเมื่อแดดโผล่พ้นยอดเขา
พาดเงาของทิวสนเป็นแนวยาว
หญ้าที่โดนแดดพลันเขียว
หญ้าที่ไม่โดนแดดยังขาว
ดูแล้วความเย็นของหญ้าช่างต่าง
เหมือนเป็นหญ้าที่มาจากต่างที่
ดูห่างไกล
แต่กระนั้น
ก็ใกล้กันเหลือเกิน
02/12/2012
โลก
ที่นี่เวลาหมอกลง หมายถึงหมอกลงจริงๆ
กลุ่มไอน้ำหนานุ่มลอยต่ำพาสรรพสิ่งแอบซ่อน
ทัศนวิสัยได้ไม่ถึงสิบก้าวดี
ทุกอย่างขาวโพลน
ขาวเหมือนเมฆ
ขาวเหมือนท้องฟ้าที่เคยเจอทุกวัน
ใครจะรู้ บางทีนั่นอาจไม่ใช่หมอก
นั่นอาจเป็นท้องฟ้า
ใครจะรู้
บางทีท้องฟ้าอาจค่อยๆ ขยับเข้าหาทีละนิด
24/11/2012
โลก
“…แล้วทุกคนก็เงียบ แล้วเราก็แบบ เฮ้ยย ทำงี้ได้ไง…”
เสียงเจื้อยแจ้วลอยมาตามอากาศ
เป็นเสียงของเธอ บุคคลที่สอง
ความมืดแผ่ปกคลุม ท้องฟ้ามืดสนิท
ผืนน้ำสะท้อนฟ้า ผืนน้ำมืดสนิท
บนทางมีเพียงดวงดาวประดิษฐ์ไม่กี่ดวง เจิดประกายสีส้มประหลาด
ทางเดินที่เคยเทาจึงส้ม
ถนนที่เคยเทาจึงส้ม
มนุษย์ที่เคยเทา
จึงส้ม
มนุษย์ที่บัดนี้สีส้ม มองขึ้นไปบนท้องฟ้านั้น
ท้องฟ้าที่มืดมิดน่ากลัว แต่ก็น่าค้นหา
เป็นความมืดมิดที่วังเวง แต่ก็เป็นความมืดมิดที่ไม่สิ้นสุด
บางทีเขาอาจรู้สึกอย่างนั้น
ช่วงเวลานั้น เขาไม่สิ้นสุด
21/10/2012
โลก
I’d call it “A particularly good sort of messed up interference”.
Yes, that’s what I’d call it.
It’s the interference that have a curious little incomprehensible thing in the middle.
หลายวันมานี้กิจกรรมหลักคือการรอ
รอสิ่งของ
รอเหตุการณ์
รอผู้คน
มองขึ้นฟ้าเช่นเคย
เมฆมากมายเหมือนเคย
บางกลุ่มขาวบาง อีกกลุ่มเทาหนา โอบละอองเต็มสองแขน
เมฆสีขาวนั้นปลิวได้อิสระ ตามลมทุกสายที่ตนฝัน
ทว่าแลดูโดดเดี่ยวและหนาวเหน็บ
เมฆสีเทาตรงกันข้าม
อบอุ่นออมอุ้ม แต่อยู่กับที่ราวถูกจองจำ
มองขึ้นฟ้าเช่นเคย
มองเห็นเมฆกลุ่มหนึ่ง
เมฆที่เคยล่องลอย
บัดนี้อาจเปลี่ยนใจ
คงเพราะบนนั้นหนาวเกินไป
06/10/2012
โลก
เธอเคยเห็นต้นหางนกยูงไหม
เราสองคนก็ดั่งใบไม้สองใบ
ท่ามกลางใบไม้นับแสนล้านบนต้น
ณ อีกฟากฝั่งของนาฬิกา
ณ อีกฟากฝั่งของผนังห้อง
ผมยืนอยู่ตรงนั้น
ตรงที่เข็มยาวชี้บอกเวลานอน
ในห้องที่มีผนังเป็นหมู่ไม้เรียงราย มีเพดานเป็นกำมะหยี่สีดำปกปิด
มีดวงไฟเป็นลูกกลมโต ชื่อว่าดวงจันทร์
ดวงจันทร์วันนี้มีเมฆแห่งดวงดาวสีขาวพาดผ่าน
ชื่อทางช้างเผือก
“อยากรู้ไหมทำไมเจ้าเห็นทางช้างเผือก”
ผมคล้ายหูฝาด
ตอบเบาๆ “อยากรู้…”
ดวงจันทร์ถามกลับ “อยากรู้จริงหรือ”
เสียงผมแผ่วลง
“อาจจะไม่…”
01/10/2012
โลก