อยู่
อยู่
ก็
suddenly.sorav.it
สีอะไร

อารมณ์มีสี ไม่ใช่ความคิดที่แปลกใหม่อะไร

ว่ากันว่าความเหงาสีเทา

ความเศร้าสีฟ้า

ความรักจะสีอะไรถ้าไม่ใช่ชมพูอ่อน

อ่านต่อ
วันนี้ฟ้ามืดไม่รู้ตัว

ฟ้าใสดี

สีสมชื่อ

ไม่มีแต้มขาวๆ ประปรายเปรอะเปื้อน

เมือนเมื่อวานหรือวันก่อนหน้า

มองขึ้นไปก็เจอเพียงสีเดียว

พอลองมองอีกทีจึงพบ

ว่าฟ้ายังสีเดียวเหมือนเดิม

ต่างกันที่สีกลาย

จากฟ้าอ่อนเป็นฟ้าเข้ม

อมม่วงจนเกือบดำสนิท

ไม่รู้เปลี่ยนสีตั้งแต่เมื่อไหร่

ไม่เห็นระหว่างเปลี่ยนสี

แต่พอเดาได้

ว่าคงสวยไม่ใช่น้อย

29/06/2013

โลก

ความเร็วของโลก ความเร็วของฉัน

เมื่อความเร็วของการหมุนของโลกมันมากเกินไป

ฉันต้องใช้ชีวิตด้วยความเร็วเท่าไหร่จึงจะหลุดพ้นแรงดึงดูดของความจริง?

เมื่อความเร็วของการหมุนของโลกมันมากเกินไป

ฉันจะบอกตัวเองไว้

จงเก็บออมความเร็วของการใช้ชีวิตของฉัน

แล้วหนี

:)

วันนี้เมฆอยากอยู่

ฝนไม่ตกเหมือนบางวัน

แต่ฟ้าก็ไม่สวยใสเหมือนบางวันเหมือนกัน

ออกทะมึนทึบ มีแสงแต่ไม่มาก

ที่มีแสง แต่ไม่มากอาจจะเป็นเพราะเมฆก็ได้

เมฆเยอะ เหมือนบางวัน

ที่นี่ไม่ใช่ที่ของเมฆ

แต่ดูเมฆจะอยากอยู่ที่นี่

มากกว่าที่ที่มันจากมา

30/05/2013

โลก

บุคคล ที่หนึ่ง

เวลาฉันพูดกับใครซักคน

อาจจะหลายคนก็ได้ คงไม่บ่อย

หลายครั้งฉันพูดถึงตัวเอง

ถึงตัวฉัน (ตัวฉันและตัวเองรูปร่างคล้ายกัน)

เป็นบุคคลที่หนึ่ง ผู้พูด

อ่านต่อ
วันนี้ฝนอำพรางตา

เมฆครึ้มได้ไม่กี่อึดใจ

เม็ดฝนก็ทะยอยร่วงลงมาเป็นสายบางๆ

แลคล้ายม่านใสๆ

กั้นผู้คนออกจากกันชั่วคราว

ไม่นานม่านก็ถูกพับเก็บ

เมฆที่ครึ้มเทาก็ขาวโพลนดังเดิม

ฝนตกได้ไม่ถึงครึ่งห่าดี

พอชะโลมผิวดินให้เฉอะแฉะ

ในอากาศไม่มีน้ำเป็นเม็ดๆ สายๆ แล้ว

แต่ยังมีไอหมอกลอยเท้งเต้ง

พอบังไม่ให้มองอะไรได้ไกล

เห็นแค่เพียงไอน้ำ

ซึ่งก็สวยใช่ย่อยเลย

19/05/2013

โลก

วันนี้ฝนเอียงสลับ

ช่องว่างระหว่างพื้นดินกับท้องฟ้า

มีส่วนผสมของหยดน้ำมากกว่าปกติ

หยดน้ำที่ทยอยกันเทลงมา

ดูเบาไม่เบาเลย

เบาขนาดโดนพัดปลิวแม้ต้องลมเพียงน้อย

พร้อมเพรียงกันเอียงด้วยองศาเดียวกัน

เมื่ออากาศขยับ

บ้างเอียงปะทะหน้าน่ารำคาญใจ

บ้างเอียงออกไม่เข้าตาน่าขอบคุณ

เอียงตามใจอากาศ

ดูแล้วอาจหงุดหงิด

แต่คงดีกว่าตกลงมาตรงๆ ตลอดแหละนะ

10/05/2013

โลก

อาจหวาน

รู้สึกเหมือนเวลาเราซื้อขนมมาสักห่อ

เจอคนนั่งอยู่ เลยแบ่งกันกิน

แต่เราไม่กล้าหยิบแม้สักชิ้น

เพราะกลัวเขากินไม่พอ

ใช่ รู้สึกอย่างนั้น

โหย

The Story Told by the Night Sky

It was dark and you can barely see your own footsteps, and the temperature is only a few hundred degrees above absolute zero.

A little windy, although not a single cloud in sight.

It opened up the clear sky and let you see hundreds and thousands of years into the past, as if the entire history of the universe was laid out on a huge black velvet; and the patterns of the moon and the flickering of the stars whispered to you the story of time.

You ended up staring the night as the hours gently passed by. And before you realized, a vivid ray leaked through the horizon. The day has come, the sky was clear still.

You closed your eyes and let out a relieving sigh, as you patiently wait for the next night to come.

วันนี้ดวงดาวผลิ

หายหนาวได้ไม่นาน

ฤดูก็เปลี่ยน

ฤดูนี้ว่ากันว่าใบไม้จะผลิ

แล้วมันก็ผลิ

ใบเขียวอ่อนๆ

ดอกสีนานา ผลิโต้แสงแดดอ่อนๆ

เบิกบานกระทั่งอาทิตย์ลาฟ้า

เมื่อโพล้เพล้ ดอกใบผลต่างจางสี

เหลือไว้เพียงเงาตะคุ่มๆ

ที่ไหวเมื่อต้องลม

แลดูน่ากลัว

แต่หากมองหาฟ้านั้นแล้ว

จะเห็นดวงดาว ที่ผลิต้อนรับดวงจันทร์

ดั่งฟ้าทั้งฟ้าพร้อมใจตะโกนบอก

“ฉันอยู่ตรงนี้นะ”

30/04/2013

โลก