ฝนไม่ตก
…
ฝนไม่ตก!
ไม่มีเสียงเปาะแปะคลอเช้าเย็น
ไม่มีเมฆตีหน้ามุ่ยคับฟ้า
ไม่มีหยดน้ำกลมๆ เล็กๆ มาพักอาศัยที่หน้าต่าง
ก็ดี ชอบ
แต่ดีชอบได้ไม่กี่จังหวะก็กังวล
จะกังวลจนตีหน้ามุ่ยคับฟ้าหรือไม่ ไม่รู้
รู้แค่ไม่อยากให้ฟ้าใสๆ สงบๆ มันหายไปไหน
รู้แค่อีกสองสามวันฟ้าก็จะกลับมาคล้ำอีก
แล้วในสายลมก็จะมีเสียงเปาะแปะประกอบอีก
“กังวลไปก็ไม่ได้อะไร” ฟ้าบอกอย่างนั้น
“ตอนนี้ฝนยังไม่ตก ก็ใช้เวลาตอนนี้ให้คุ้มสิ”
“มันทำได้ง่ายๆ ที่ไหน” ตอบไป
แต่ฟ้าไม่สนใจฟัง
09/01/2015
โลก
ประกาศ (ให้ใครฟัง) ไว้เมื่อปีที่แล้ว
ว่าสองพันสิบสามเป็นปีที่สภาพจิตใจเละเทะมากปีหนึ่ง
มาตอนนี้ ขอบอีกด้านของปีสองพันสิบสี่
ขอบที่ชิดติดกับสองพันสิบห้า
พบว่าฟื้นขึ้นมาก
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ยังมีเด็กชายช่างสงสัย เด็กชายชอบแหงนมองฟ้า “ข้างบนนั้นจะร้อนหรือหนาวนะ” เด็กชายสงสัย “จะหวานแค่ไหน จะกว้างหรือไม่ ใสหรือขุ่น หรือนิ่ม หรือกลม” ท้องฟ้าเป็นเพียงสิ่งของต้องสงสัยของเด็กชาย ที่ได้แต่ตั้งคำถาม
ไม่ได้แหงนมองฟ้ามานานแล้ว
“คงเพราะไม่มีอะไรให้กังวลใจ” บอกตัวเองว่าอย่างนั้น
เพราะเมื่อนึกกลับไป ทุกครั้งที่มองท้องฟ้า
มันต้องมีอะไรในดวงตาทุกทีไป
บางทีเป็นฝุ่นผงให้ระคายตา
บางทีเป็นนำตาให้ระเคืองใจ
เห็นเพียงก้อนเมฆผ่านม่านความเสียใจในตา
ทำให้ลืมไปเหมือนกันว่า
“ไม่เศร้าก็มองฟ้าได้นะ”
บอกตัวเองว่าอย่างนั้น
06/12/2014
โลก
กาลครั้งหนึ่ง นานมาแล้ว
มีเจ้าชายสามพี่น้อง อาศัยอยู่ในปราสาท
พระราชาเห็นว่าเจ้าชายทั้งสามยังเด็ก จึงสั่งให้อยู่แต่ในปราสาท
ฝนตกเช่นเคย
ละอองน้อยๆ ทะยอยกันพาดผ่านพื้นหลังสีเทา
รวมตัวกันบนยอดไม้
แล้วพากันดิ่งลงสู่พื้นปูน
ฝนตก แต่ไม่เปียก
อาจจะเป็นเพราะไม่ได้ตากฝน
ได้เพียงมองผ่านหน้าต่าง
ไม่มีโอกาสออกไปตากฝนสักพักแล้ว
ยังคิดถึงอยู่ทุกวี่วัน
เมื่อได้โอกาสออกไปอีกสักที
หวังว่าฝนคงยังไม่ลืมกัน
11/05/2014
โลก
มีเหตุผลอะไรที่จะทำให้คนๆ หนึ่งไม่กังวลบ้าง
ก็เพราะพรุ่งนี้มันไม่แน่นอนไม่ใช่หรือ
มันมีสิทธิ์จะไม่เป็นไปอย่างที่วางแผนไว้ไม่ใช่หรือ
เพราะมันเสี่ยง
ไม่ใช่หรือ
และแล้วเมฆฝนก็มาก่อตัวกันเหนือจากยอดไม้ไปนิดเดียว
หลังจากไม่ได้เจอกันมานาน
อัดแน่นเบียดกันแล้วก็กลั่นเป็นเม็ดฝน
ไม่กี่เปาะแปะทุกพื้นผิวก็ถูกชะโลม
ไปด้วยความเหงาบางๆ
ที่แน่ชัดคือ อีกไม่ช้า
สายฝนก็จะเพลาลง จนหยุด
เมฆฝนจะสลายตัว
อาทิตย์จะกลับมาสาดส่อง
แล้วแอ่งความเหงาตามพื้น
ก็จะระเหยไป
เป็นละออง
24/03/2014
โลก
“ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น”
ได้ยินบ่อยๆ
แต่ดูๆ แล้วมันเป็นคำพูดที่ค่อนข้างหลอกลวง
เป็นสัญญากลางอากาศที่ผู้พูดไม่สนใจจะรักษา
เมฆหม่นเหมือนเคย
ลมแรงเหมือนเคย
ที่ไม่เหมือนเคย
คือเกล็ดที่ท้องฟ้าบรรจงโรยลงมา
ถูกลมปัดจนวิถีทแยง
วางบนก้านไม้อย่างถนอม
ไม่นานก็ละลายกลืนไปกับความชื้นในอากาศ
ไม่มีคำถามจากสายลม
ทำไมหิมะจึงตก
เป็นเพราะสายลมรู้ดี
ว่าฟ้าอยากเปลี่ยน
30/01/2014
โลก