เมฆเกลื่อนฟ้า หมอกเกลื่อนดิน
ขยับขยายละลานปกคลุมแผ่ผ่านไปทั่วอาณาบริเวณ
บันดาลความมืดแม้เวลากลางวัน
ทว่าอาทิตย์ยังไม่ละความพยายาม
สาดแสงซอนแทรกผ่านช่องว่างในท้องฟ้า
เจือขอบเมฆเป็นสีทองอร่าม
สาบาน ถ้าบินได้เมื่อไหร่
จะบินไปหยิบทองเส้นนั้นมาครอง
05/01/2012
โลก
รู้ตัวอีกทีก็อยู่ในที่ๆ คุ้นเคย
ใครจะไปรู้ บางทีผมอาจจะคุ้นเคยทุกที่
หันหน้าออกไปทักทายพระอาทิตย์
ทว่าแสงแดดมิอาจฝ่าแผ่นกระจกบาง
จึงสละความสไว
ทิ้งให้ทั้งห้องหม่นมัวราวปิดเปลือกตา
แต่ก็เป็นความหม่นหมองที่มองแล้วสวยดี
04/01/2012
โลกใบเดิม
วันนี้วันดีปีใหม่ท้องฟ้าแจ่มใสพาใจสุขสันต์
เสียงเพลงบินมากับสายลมเอื่อย
วันแรกของปี
วันดี? มิอาจกล่าว
ท้องฟ้าไร้เมฆเผยสีครามอ่อนไล่ครามเข้ม
จรัสราวทาด้วยพู่กันเขื่อง
ท้องฟ้าแจ่มใส? คงไม่
วันนี้วันดีปีใหม่ ท้องฟ้าเป็นอย่างไรรู้ไหม
ท้องฟ้าเฉยเฉย
01/01/2012
โลก
วันปี ผ่านไป รวดเร็ว
อดีต รีบเร่ง ว่องไว
ดาวโลก เปลี่ยนแปลง วุ่นวาย
ไม่นาน ผ่านเลย โรยรา
บนพาหนะโลหะ ภาพรอบตัวผมวูบไหว
ต้นไม้ ต้นหญ้า แล่นผ่านกระจกในพริบตา
บางทีบดบัง บางคราเผยภูเขาที่ซ้อนกันอยู่ด้านหลัง
อาทิตย์กำลังตก
ลูกไฟสีส้มดูกลมโตกว่าครั้งใด
ขลิบขอบเมฆบริเวณนั้นเป็นสีทองละลาน
วิทยาศาสตร์บอกว่าอาทิตย์ดวงโตเป็นภาพลวงตา
ที่เห็นได้บ่อยครั้ง
แต่พอถามมันว่าทำไมทิวทัศน์ช่างงดงาม
วิทยาศาสตร์นิ่งงัน
01/11/2011
โลก
ผมยืนอยู่บนจุดที่เคยเรียงรายล้อมรอบ ประดิษฐ์ประกอบตนเองเป็นเส้นขอบฟ้า บนยอดแท่งปูนที่ตั้งชูขึ้นจากดิน
นภายามราตรีว่างเปล่า จุดระยิบประกายบนฟ้าไม่ปรากฏ
บางทีกากเพชรบนผืนกำมะหยี่สีดำผืนนี้อาจถูกขโมยไปโดยจอมโจรนามความเจริญ (ไม่ทราบนามสกุล)
แต่คิดอีกที
กากเพชรบนฟากฟ้า อาจแปลงกายมาเที่ยวบนดิน
ในนามแสงสี
25/10/2011
โลก
หลายเหตุผลพาผมมาที่นี่
ภัยธรรมชาติ ภัยธรรมดา
หลายเหตุผลพาผมมาที่นี่ ที่ๆ ภูเขาซ้อนกันหลายชั้น
ภัยธรรมชาติฉายจ้าบนจอแก้วตลอดเวลา
ภัยธรรมดาฉายชัดในนัยน์
ดูเผินๆ เหมือนสวรรค์ ดูอีกเผินเหมือนนรก
จริงๆ ก็แค่ภูเขา
ที่ซ้อนกันหลายชั้น
21/10/2011
โลก (คู่ขนาน)
ตั้งแต่ตื่นมาเหล่าเมฆยังสลัดน้ำลงมาไม่ขาดสาย
ยินเพียงเสียงซ่า ซ่า ระงมตลอดวัน
น้ำจากสวรรค์นองล้นคลอง กินพื้นที่ถนนให้ล้อยางจากพาหนะโลหะกรีดใส่ผู้สัญจร
มองออกไปมีเส้นนับแสนล้านลากจากเมฆสู่ดิน จากเมฆสู่หิน
จากเมฆสู่คอนกรีต
ทำให้ผมแปลกใจ
ใครว่าฝนตกไม่ทั่วฟ้า?
09/10/2011
โลก
เมื่อวานจำได้ว่าวางอยู่บนท้องฟ้า
ตื่นมาวันนี้ ผมหาแสงแดดไม่เจอ ไม่รู้ไปทำตกหล่นไว้ที่ไหน
ค้นหาพลิกแผ่นฟ้า เจอแต่เมฆสีครึ้มเบียดกันแน่นไปหมด
ละอองฝนปะหน้าผมเบาๆ พลางกระซิบ
“ขอยืมแดดซักพักนะ”
08/10/2011
โลก
ทุกวันเมื่อมองออกไปนอกหน้าต่าง
ภาพที่ผมเห็นคือตึกรามออแอ เบียดเสียดเชือดเฉือนเส้นขอบฟ้าให้ซิกแซกแปรถไลไปตามรูปร่างของแท่งปูนขนาดเขื่อง
วันนี้ผมมองไม่เห็นเส้นขอบฟ้าหยักๆ เหล่านั้น
วันนี้เมฆลอยต่ำ บดบังปกปิดรัศมีจากก้อนไฮโดรเจนดวงโต
อนุญาตเพียงแสงบางๆ ให้ส่อง พอมองเห็นสิ่งรอบตัววูบไหว
ไม่แน่ใจว่ามืด
หรือยังไม่สว่าง
06/10/2011
โลก