1.

พักนี้มีเรื่อง ๆ หนึ่งให้นึกถึงเล่น ๆ

คือเรื่อง “โชค”

ก็ไม่รู้ว่าอายุมันเพิ่มขึ้นมาถึงจุดเปลี่ยนผ่านจุดไหนยังไง หรือเพราะเหตุผลอื่นใด ถึงคุยกับใครก็โยงเข้าเรื่องนี้ไปซะหมด

2.

มีคนเล่าให้ฟังว่า เขามีเพื่อนคนหนึ่ง เป็นคนดี ซื่อสัตย์ จริงใจกับลูกค้า แถมรักครอบครัว ขยันทำมาหากิน

แต่แล้ววันหนึ่งโรงงานเขาไฟไหม้ไม่ทราบสาเหตุ แทบจะสิ้นเนื้อประดาตัวภายในวันเดียว

“โห ไม่น่าเลย คนดีแต่โชคไม่เข้าข้าง” พูดไปอย่างนั้น

แต่ในใจก็สะดุดนิด ๆ ว่าถ้าเราไม่รู้ว่าเขาเป็นคนดี เราจะคิดยังไงกับข้อมูลที่ว่าโรงงานเขาไฟไหม้

หรือ ยิ่งกว่านั้น ถ้าเรารู้ว่าเขาเป็นคนเลว เราจะคิดยังไง? “สมควรแล้ว” เหรอ?

เพราะมันคือโชค ถ้าจะมีสิ่งหนึ่งที่คนดีสมควรได้รับ เราจะเรียกมันว่าโชคได้หรือ?

เราก็เรียกมันว่ารางวัลสิ?

เพราะมันคือโชค มันคือความน่าจะเป็น มันไม่สนนี่ว่าคนนี้เพิ่งขโมยของมา หรือคนนั้นเพิ่งเจอกระเป๋าตังค์แล้วเอาไปส่งตำรวจ

“เป็นคนดีแต่ทำไมโชคไม่เข้าข้าง” มันเลยฟังดูเหมือน “เป็นคนสายตาสั้นแต่ทำไมชอบกินผัดกะเพรา”

มันเป็นผลคนละเหตุรึเปล่า?

3.

จำได้ว่าเคยเล่นเกมกระดาน ก็ทอยลูกเต๋าไปตามปกติ

ทอยได้หก

ก็ดีใจ ดีใจจนรู้สึกว่าต้องขอบคุณอะไรซักอย่าง แต่ผ่านไปไม่กี่วินาทีก็นึกขึ้นได้

ว่าไม่รู้จะขอบคุณอะไร

เช่นกันถ้าทอยได้หนึ่ง ก็ไม่รู้จะเอาแพะตัวไหนมาปาดคอ หรือต้องก่นด่าใคร

พระเจ้าไม่ทอยลูกเต๋ากับจักรวาล แล้วเราทอยลูกเต๋ากับใคร?

4.

เหมือนกับว่าโชคมันอยู่ของมันอย่างนั้นมาตั้งนานแล้ว

แล้วเราเอาความชอบไม่ชอบของเราไปผูกกับมัน

มาโวยวายว่าไม่ยุติธรรม เอาความดีในอดีตมาต่อรอง

หรือจริง ๆ แล้วมันมีอะไรมากกว่านั้น