ประกาศ (ให้ใครฟัง) ไว้เมื่อปีที่แล้ว

ว่าสองพันสิบสามเป็นปีที่สภาพจิตใจเละเทะมากปีหนึ่ง

มาตอนนี้ ขอบอีกด้านของปีสองพันสิบสี่

ขอบที่ชิดติดกับสองพันสิบห้า

พบว่าฟื้นขึ้นมาก

ไม่ต้องบ่นเรื่องราวชีวิตให้คนอื่นฟังแล้ว

ไม่ต้องนอนคว่ำหน้าใช้ปลอกหมอนเช็ดน้ำตาแล้ว

ไม่อยากหายไปจากโลกนี้บ่อยเหมือนเมื่อก่อนแล้ว

ถึงตอนนี้จะยังเละเทะอยู่ แต่ก็เป็นเละเทะที่คุ้นชิน

ที่ไม่แย่เกินทน

ความแปลกใหม่ปีนี้ก็มีเหมือนกัน

ได้มาอยู่ที่ใหม่ๆ

ได้วางแผนอนาคตใหม่ๆ

ได้ไปในที่ที่ไม่เคยคิดจะไป

ได้คุยกับคนที่ไม่เคยคิดว่าจะได้คุย

ได้ใช้ชีวิต

ที่สำคัญ ได้ไม่ใช้ชีวิต ซึ่งดี ชอบ ขวางกะลาดี